ให้เพลงนี้แทนในวันที่ฉันตาย
จะไกลเท่าไรก็ไปกับเธอ
ยังคงเดินทางถึงแม้ว่ามันจะไกล
แค่ทางที่เลือกเองเท่านั้นที่กูจะไป
ต่อให้จะยากหนักหนาไม่เคยเดินบนขาใคร
และตั๋วที่ตีมาแม่งมีแต่ขาไป
กูไม่เคยยอมถ้ายังไม่ลองพยามดู
จะบินได้ไงถ้ายังไม่ลองทยานดู
คงมีแค่ประสบการณ์ที่แม่งจะเป็นอาจารย์กู
และมีแค่ยมบาลที่แม่งจะได้วิญญาณกู
กลางหัวใจกูสักคำว่าพ่อแม่
และเขาจะต้องไม่เหนื่อยถึงแม้ว่ากูจะร่อแร่
กูจะไม่ยอมตายถึงหมอจะบอกไม่รอดแน่
กูยอมทำทุกอย่างยกเว้นเป็นคนที่ท้อแท้
ไม่อาจจะหนีความจริงว่าความจนมันบังคับ
ตอนเด็กไม่เคยมีกุ้งมีปูในสำรับ
ถ้าเพลงมันคือชีวิตก็อยากจะเล่าให้ฟังครับ
ไม่อยากชนะใครหรือให้พวกมึงมาคำนับ
นี่ก็แค่อีกเพลงอีกไรห์มอีกคำรบ
หน้าที่ลูกผู้ชายชาตินี้กูทำครบ
และสิ่งที่กูรักแม่งไม่เคยมีวันลด
ยังไงกูก็จะทำถึงชีวิตแม่งจะรันทด
เคยผ่านช่วงที่ประหยัดเอาธนบัตรไปทำเพลง
แล้วนับเศษเหรียญไปซื้อมาม่ามาทำเอง
ต้มแดกแม่งทุกวันถึงแม้รสชาติจะจำเจ
แค่ฝันกูเป็นจริง แค่กูแม่งได้ Run เอง
ยังเดินต่อไปแบกครอบครัวไว้บนบ่า
ใครบอกว่าดันทุรังกูจะเรียกอุตสาหะ
ถึงใครจะไม่ให้ไปกูจะถือวิสาสะ
เป้าหมายอยู่ที่ไหนจะซัดแม่งให้สาหัส
ยังแบกขึ้นบ่าทั้งศรัทธาและความหวัง
ถึงแม้ว่ามันจะหนักไม่มีอะไรมาดามหลัง
ถึงใครจะว่ายังไงกูก็จะเดินในทางฉัน
ยังแบกทุกอย่างเอาไว้และก้าวเดินในทางฝัน
เหนื่อยนะ แต่ไม่ว่าเจอเท่าไรก็ทนไหว
ยังให้เธอทั้งหมดของหัวใจ ยังทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ
เหนื่อยนะ แต่ไม่ว่าไกลเท่าไรก็เดินไหว
ยังให้เธอทั้งหมดของหัวใจ ยังทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ
ไม่ว่าเจอมาเท่าไรก็ยังผ่านมาได้ถึงตรงนี้
และต้องเจออีกเท่าไรไม่อาจหยุดความฝันที่ฉันมี
แบกด้วยความรักและเชื่อสักวันมันจะต้องดี
ไม่เคยหมดหวังเพราะมันสำคัญและฉันต้องมี
(ต้องมีหวัง)(ต้องมีหวัง)
มีคนแม่งบอกให้พอให้พอมึงพอเถอะ
กูแบกคนตั้งกี่คนไอ้สัตว์กระดอเหอะ
มึงจะไปรู้อะไรแค่เสื้อผ้ายังไม่ยอมเปรอะ
ครอบครัวมึงยังลำบากไอ้สัตว์มึงยอมเออะ
ก็รู้ว่าฝันสูงถ้าตกลงมาล่ะน่าดู
กูก็จะปีนขึ้นไปกูจะกำหนดชะตากู
เพราะว่าแม่งไม่มีใครสำคัญเท่าคนที่บ้านกู
จะให้กูเลิกทำมึงก็ต้องกล้ามาฆ่ากู
ไม่ใช่แค่ได้ฟังแต่มึงต้องได้กำลังใจ
กูยอมเสียเหงื่อเพื่อให้มึงได้พลังไป
กูมีหน้าที่จุดฝันและเติมไฟ
ในยุคที่เพื่อนบ้านแม่งนำห่างเจริญไกล
เราไปไม่ถึงไหนเพราะพวกแม่งเอาแต่โกงกิน
กูก็เสียภาษีให้พวกแม่งแย่งขโมยชิง
กูแม่งแค่ศิลปินที่อยากจะพามึงโบยบิน
อย่ามัวแต่เอาน้ำตาของคนที่บ้านมาโรยริน
มึงควรจะอดทนตั้งตนเป็นเสาหลัก
เลิกเสพเลิกขายอย่ารอให้เขาจับ
เลิกซิ่งบนท้องถนนให้รถมันชนให้เขาหลับ
อย่ารอจนชนคนตายยังมีบ้านให้เขากลับ
เขาอาจจะแบกความหวังของใครไว้
อารมณ์ของคนมีลูกแค่คนเดียวเข้าใจไหม
เขาอาจจะแบกความฝันใดใดไว้
อาจเป็นเสาหลักของบ้านหาเงินให้ใครใช้
และนี่ก็เป็นสิ่งที่กูแม่งอยากทำ
ในวันที่เยาวชนกับคนทำงานยังอยากฟัง
ปลุกใจเตือนสติคือสิ่งที่กูแม่งตรากตรำ
จงเชื่อมั่นในตัวเองและยังคงเชื่อในบาปกรรม
และที่กูอยากแบกเพราะยังไม่ถึงวัยที่อยากวาง
กูยังคงมีกำลังให้ทำให้ถางให้ถากทาง
เผื่อวันที่ลูกที่หลานมันอยากจะทำมันอยากตาม
กูเลยต้องลุยขวากหนามไม่ให้ไปตำไปบาดมัน
เหนื่อยนะ แต่ไม่ว่าเจอเท่าไรก็ทนไหว
ยังให้เธอทั้งหมดของหัวใจ ยังทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ
เหนื่อยนะ แต่ไม่ว่าไกลเท่าไรก็เดินไหว
ยังให้เธอทั้งหมดของหัวใจ ยังทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ
ให้ลูกให้หลานมันดูไม่ต้องไปเรียนรู้จากใคร
ให้สิ่งที่ทำเป็นครูในวันที่กูนั้นจากไป
มึงควรจะหัดลำบากบ้างถ้ามีฝันอย่านั่งรอ
นี่ไม่ใช่เสียงจากลำคอ นี่เสียงที่ออกมาจากใจ
ให้ลูกให้หลานมันดูไม่ต้องไปเรียนรู้จากใคร
ให้สิ่งที่ทำเป็นครูในวันที่กูนั้นจากไป
มึงควรจะหัดลำบากบ้างถ้ามีฝันอย่านั่งรอ
นี่ไม่ใช่เสียงจากลำคอ นี่เสียงที่ออกมาจากใจ
ให้ลูกให้หลานมันดูไม่ต้องไปเรียนรู้จากใคร
ให้สิ่งที่ทำเป็นครูในวันที่กูนั้นจากไป
มึงควรจะหัดลำบากบ้างถ้ามีฝันอย่านั่งรอ
นี่ไม่ใช่เสียงจากลำคอ นี่เสียงที่ออกมาจากใจ